Skala AIMS (Alberta Infant Motor Scale) – standaryzowana skala, stworzona przez Marthe C. Piper i Johanne Darrah w 1994r. w celu oceny i monitorowania rozwoju funkcji motorycznych niemowląt. Badanie prowadzi się poprzez obserwacje spontanicznej aktywności ruchowej, wśród dzieci w wieku od narodzin do 18 miesiąca życia, albo dopóki dziecko nauczy się samodzielnie chodzić.
Badanie skalą AIMS ma na celu dostarczenie informacji o osiągniętych etapach rozwoju dziecka i rozwijających się aktualnie umiejętnościach. Wykorzystuje się ją do oceny osiągnięć motorycznych sprzed i po terapii, a także jako narzędzie diagnostyczne.
Ocenianych jest 58 pozycji spośród 4 głównych: leżenie tyłem (9), leżenie przodem (21), pozycja siedząca (12) oraz pozycja stojąca (16). Każda umiejętność, która zostanie zaobserwowana podczas badania oceniana jest na 2pkt., a te pozycje, które rozwinęły się wcześniej i obecnie nie znajdują się w repertuarze motorycznym na 1pkt. Suma wyników ze wszystkich 4 zakresów umiejscawiana jest na siatce centylowej, której wyniki wskażą ile dzieci w określonym wieku osiąga dany poziom umiejętności motorycznych.
Skala AIMS jest najszybszą, skuteczną metodą określającą prawidłowość rozwoju motorycznego dziecka. W Polsce ta technika diagnozowania nie jest jeszcze rozpowszechniona.